Dzięki nowemu "Westworld" wiem, że nadaję się już tylko do "Korony królów". Tylko tam nadążam jeszcze z fabułą. Nie mniej finałowa scena z Westworld narobiła mi w głowie bigosu. Raj stworzony dla robotów okazał się łąką. Ludzie idący do nieba zawsze lądują na łące. Zupełnie jakby naszą cywilizacje stworzyły krowy albo koniki polne. Dlaczego szczytem naszych marzeń jest akurat łąka? Na pierwszy rzut oka odpowiedź wydaje się prosta. Raj który widzimy w Westworld to połączenie indiańskiej krainy wiecznych łowów (happy hunting ground) z chrześcijańską ikonografią nieba. To jednak wciąż nie odpowiada na pytanie, skąd wzięła się ta pieprzona łąka?

Kiedy starsi, wspaniale wykształceni ludzie piszą o postrprawdzie, zwykle odnoszą się do twittów Donalda Trumpa. W ich mniemaniu postprawda to fałszywe informacje, którymi tryska się nam w twarz. Istnieje nawet moda na różne poradniki, jak nie dać się takim fake newsom. Fraza "how to spot fake news" wypluwa na youtube 19 milionów filmów. Jeśli na każdą rosyjską manipulacje przypada 100 filmów jak z nią walczyć, to chyba nie jest tak źle. Nie zadowalamy się nieprawdą. Jest dokładnie odwrotnie. Dzisiejsze czasy charakteryzuje obsesja na punkcie autentyczności. Badacze kultury ostro spenetrowali ten temat już 30 lat temu. Ludzie są dziś tak opętani prawdziwością, że sama prawda nie wytrzymuje tego tempa. Potrzebujemy rzeczy bardziej realnych niż sama rzeczywistość. Dobrze widać to w filmach porno.

Świat pornosów był niegdyś prosty. Amerykanie oglądali ambitne, francuskie kino myśląc że to porno. W tym czasie Polacy rozkochali się w niemieckich komediach z wąsatymi harpaganami. Wraz z pojawieniem się internetu zaczęliśmy oglądać bardziej to co chcemy, niż to co jest. Kiedy mogliśmy wybierać, najchętniej wybieraliśmy podobnych do nas. Profesjonalne acz udające orgazmy aktorki przegrały z ciemnymi, nieostrymi filmami kręconymi po okolicznych domach. Fraza "amatorskie" na wiele lat skradła nasze serca. Serca i inne organy. Dzięki "internetom" badacze porno dostali w dłonie twarde narzędzia badawcze. Trendy w tej branży śledzić można między innymi na erotycznym odpowiedniku google - pornmdedzie. (Oczywiście wchodzę tam tylko w celach badawczych). Dzięki pornmdedzie dokładnie wiemy jakich filmów szukają miłośnicy nagiego piękna. Słowo "amatorki" kilka lat temu zsunęło się z pierwszego miejsca. Wciąż trzyma się w pierwszej dziesiątce, ale to jedynie cień dawnej sławy. Nieprofesjonalne produkcje przegrały z filmami, które miały zalety filmów amatorskich, nie mając jednocześnie ich wad. Były to filmy pozornie prawdziwe.

Istnieje wiele projektów osadzonych w tym pozornie prawdziwym świecie. Może to być szpital, gdzie lekarze i pielęgniarki baraszkują z pacjentkami, pod okiem ukrytych kamer. Mogą to być nagrania z samochodu instruktora jazdy, któremu trafiają się same piękne i jurne kursantki. Miejsca zawsze wyglądają naturalnie, nie przypominają filmowych planów. Za kręcenie filmu odpowiada ich główny bohater. Widz musi czuć, że nie nie ma tam żadnej ekipy filmowej. Panie są wyjątkowo urodziwe i otwarte, jak na przypadkowe klientki taksówek. Panowie filmujący swój uliczny podryw często trafiają na gwiazdy porno. Widzowie muszą przymknąć na to oko. Dostają za to filmy o cechach amatorskich grane przez "profesjonalistki". Udawane castingi, na których znane w branży aktorki pozorują na naiwne postronne dziewczyny, to istota postprawdy. To świat w którym dla rozrywki naginamy zasady. Nadawca udaje, że to prawda, a my udajemy że w to wierzymy. Dla chwili przyjemności udajemy sami przed sobą, iż wszystko to wydarzyło się naprawdę.

Stylizowanie rzeczy nierealnych na prawdziwe sięga daleko poza porno. Jak wyglądają dziś horrory? Są to głównie filmy w stylu found footage: nagrania podszywające się pod dokument, kręcone z reki lub z kamer rozstawionych przez bohatera. W filmach z serii Paranormal Activity pojawiają się nawet daty, miejsca oraz informacje, że wszystko to wydarzyło się naprawdę. Kiedyś było to nie do pomyślenia, dziś nikogo to nie oburza. Zresztą to nie tylko horrory. Cała telewizyjna rozrywka jest dziś jednym, wielkim paradokumentem. Mniej lub bardziej wyreżyserowane widowiska, mają dostarczyć prawdziwych emocji. Youtuberzy którzy tłumaczą nam jak nie dać się oszukać, sami są mistrzami w poprawianiu rzeczywistości. Bo nikt nie chce kłamać (chyba, że w słusznej sprawie). Wszyscy chcą za to dopieszczać i uatrakcyjniać. Na samym końcu dostajemy gwiazdę porno udającą przypadkową dziewczynę i twitty Donalda Trumpa.

Niedawno troskliwe mamy przemaszerowały przez Warszawę w proteście wobec przerabiania ich dzieci na autystyczny szrot. W marszu przeciwko przymusowi szczepień wzięło udział kilka tysięcy rodziców zaniepokojonych tym, co szczepionki robią z ich dziećmi. Tradycja walki z mrocznymi siłami, które tylko czyhają aby wypaczyć nasze maluchy jest długa, przynajmniej średniowieczna. Jak dobrze, że mamy takich rycerze, uff. Pokolenia zarażających autyzmem potworów zawsze ubierały się w modne, stosowne do epoki ciuchy. To jednak wciąż ta sama dynastia potworów, jadąca na starych, rodzinnych recepturach.

Aż do XX wieku szczepionka powodująca u dzieci autyzm znana była jako mamuna. Polski Atlas Etnograficzny podaje 26 nazw tej postaci, ale pozostańmy przy mamunie. Demon należał do tych bezczelnych. Potrafił wejść do domu i ukraść zdrowego niemowlaka, zostawiając w jego miejsce chorego. Choć rodziny pełniły przy kołyskach prawdziwe dyżury - jak to mówią - dzieciaka nie upilnujesz. Mamuna niczym kukułka podrzucała nam do wychowania swoją, wybrakowaną sztukę. Dzieciaki zostawione przez tego demona nazywano różnie. Przede wszystkim był to odmieniec i podrzutek, ale też podciepek na Śląsku, podzimek na Mazowszu i skrzotowy syn w Lubuskim. Były to dzieci przeważnie upośledzone. Pewne ich cechy, jak małomówność i niechęć do ludzi wskazują na autyzm. Cech autystycznych doszukiwano się też u ich demonicznych rodziców. Dla ochrony przed porwaniem, przy kołysce dziecka rozsypywano ziarno. Wierzono bowiem, że demoniczna porywaczka ma obsesje na punkcie liczenia. Jeśli u dorastającego dziecka rodzice rozpoznali cechy potomka mamuny, jego los wyglądał ponuro. Do wynalezienia dzieciństwa (XIX wiek) nikt się z takimi dziećmi nie cackał. Istniało społeczne przyzwolenie na pozbycie się podrzutka, który nie był przecież dzieckiem ludzi, a bękartem mamuny. 

Co mają począć nasi antyszczepionkowcy, kiedy dowiadują się, że ich dziecko nie rozwija się prawidłowo? Nie mogą przecież, jak swoi pradziadkowie, oskarżyć o wszystko mamunę. A przecież to nie może być przypadek, że mała jest chora. Za tym wszystkim musi stać jakaś diaboliczna siła. Wejdźmy na chwile w głowę takiego rodzica. Wiem, że strach bo ciemno i pusto ale spróbujmy. Jeśli nie mamuna to kto jest winny moich niespełnionych oczekiwań wobec dziecka? Podobnie jak nasi przodkowie pilnowałem naszego bobasa aby nic mu się nie stało. Poza najbliższą rodziną i służbą medyczną noworodek nie miał z nikim kontaktu. Zaraz, zaraz, służba medyczna, hmmm?! Aha, a więc to te szatany wypaczyły mi dzieciaka! To szczepionka popsuła mi Dżesikę! 

Medycyna byłaby łatwym celem nawet bez swoich magicznych, niezrozumiałych dla Kowalskiego procedur. Wróg musi być nieuchwytny i niewidzialny. Komuś zależy by nasze dzieci chorowały. Nie wiemy kto to, ale na pewno patrzy jak jeździmy z małym na rehabilitacje i się śmieje. Nawet najgłupsza historia jest lepsza, od pomysłu, że za wszystkim stoi bezduszny przypadek. Gdyby istniała jakaś dziwna tradycja wysyłania noworodków do piekarzy, to nie szczepionki a zapach chleba wywoływałby u nich autyzm.

W ostatnich dniach The Sun wałkuje temat Jamesa Olivera. Chłopak twierdzi, że przybył do nas z przyszłości, dokładnie z roku 6491. Brytyjski dziennik nie bagatelizuje słów youtubera, jego wersję potwierdził przecież wykrywacz kłamstw. Dobrze, że Oliver nie twierdził, iż jest kukurydzianym chrupkiem, bo gdyby wskazówka wariografu nie drgnęła, uznano by istnienie chrupko-ludzi. Tak czy owak podróżnicy w czasie zalewają sieć. Pół roku temu ze swej przeszłości (tudzież przyszłości) zwierzył się Alexander Smith. Opowieść o tym jak trafił tu z roku 2118 obejrzało na youtube 7 milionów widzów. Tej zimy, również na youtube, swój coming out zaliczył niejaki Noah, przybysz z roku 2030. Znalazł się też chrononauta, który przywiózł ze sobą fotografię miasta z 6000 roku. Jeśli macie kramik z pocztówkami możecie być spokojni o ten biznes. Za 4 tys lat pocztówki są nadal w modzie. Zdjęcie z przyszłości wygląda tak.

Na podróżach w czasie można zrobić prawdziwą karierę. Udowodnił to dr Bruce Goldberg, psychoterapeuta, badacz innych wymiarów i podróżnik w czasie. O swoich wyprawach skrobnął nawet kilka książek. Prowadzi też drogą, autorską terapie opartą na psychologii z przyszłości. W karierę polityczną poszedł natomiast Andrew Basiago. Trzeba przyznać, że gość ma rozmach. Nie ograniczał się do pospolitych podróży w czasie. Teleportował się po całej galaktyce. Dzięki swym umiejętnościom dowiedział się, że do roku 2028 zasiądzie w Białym Domu. W 2016 kandydował już na prezydenta USA.

Rozwój internetu jest dziwnie powiązany z chrononautami. Do prekursorów trollingu należał John Titor. W roku 2000, na raczkujących wówczas forach przekonywał, że przybył tu z roku 2036. Przez pewien czas uchodził za internetowego celebrytę. Niestety dość szybko popadł w krzysztofojackowizm. Przewidział wiele wojen, które nie wybuchły. Okolice roku 2000 to także Bob White (w rzeczywistości, cierpiący na schizofrenie Robert Todino), pionier spamu. Rozklekotany wehikuł czasu Boba odmówił posłuszeństwa i biedak utknął w naszych czasach. Postanowił rozesłać tysiące maili w nadziei odnalezienia innych chrononautów. W mailach pytał, czy ktoś pożyczy mu "generator osnowy rzeczywistości", bo jego uległ awarii. Nikt nie podzielił się swoim generatorem. Goście z przyszłości okazali się chytrymi złamasami.

Na koniec klasyczny fake news - historia Andrew Carlssiniego. W 2003 aresztowało go  FBI, po tym jak w ciągu kilku dni spędzonych na giełdzie, rozmnożył kilkaset dolarów do astronomicznej kwoty 350 milionów. W czasie przesłuchania zeznał, że wszystko to dzięki podróżom w czasie. Wiadomość tę powieliło wiele poważnych gazet, w tym bankier.pl. Niestety, ale historia ta została wymyślona na łamach Weekly World News. W numerze o Carlssinim, mamy również historie dziecka z Baltimore, które źle wykręciło numer telefonu i dodzwoniło się do Bin Ladena. Parę stron wcześniej znajdziemy też wywiad z kosmitą, który żąda opuszczenia Ziemi przez ludzkość, dając nam czas do 1 stycznia 2020. Nie przeszkodziło to znanemu, polskiemu youtuberowi Krzysztofowi Woźniakowi, przeprowadzić dogłębną analizę przypadku Carlsinniego. Na co dzień Woźniak poszukuje dowodów na to, że papieżem Franciszkiem sterują kosmici oraz tropi żydowskie spiski. Jednak przede wszystkim znany jest z krzewienia myśli Janusza Korwin Mikke. Tak, w internecie takie poglądy chodzą parami.

Poszukiwania rozpoczniemy od Sylwestra Wardęgi. Na tym filmie podszywa się pod naszą podejrzaną. Ma czarne, długie włosy, białą halkę i porusza się w pokraczny sposób. Najwidoczniej tyle wystarczy by wystraszyć warszawiaków. Czasami na kogoś krzyknie aby potem uciec - czyli szkoła dobrych żartów Sylwestra Wardęgi. Film podpisano "Samara Morgan", co sugeruje postać z filmu the Ring. Nie ma powodów aby zakładać, że to akurat ona. W ostatnich kilkunastu latach powstało wiele remaków japońskich horrorów z czarnowłosą zjawą w roli głównej. To może być każda z nich. Jeśli różne filmy pokazują tę samą brunetkę, ubraną w te same białe łachmany, która nawet chodzi w ten sam dziwny sposób, to wiec, że coś się dzieje!

Jeśli nasza bohaterka ma jakiekolwiek imię, to brzmi ono Onryo. Należy do japońskiego folkloru, gdzie od kilkuset lat pełni rolę mściwego ducha. Onryo gra w japońskich filmach od połowy XX wieku. Status gwiazdy to ostatnie 20 lat. Kiedy wiemy z czym mamy do czynienia, wygląd naszej zjawy przestaje być tajemnicą. Coś co przypomina szpitalną koszulę to shiroshozoku - białe kimono w którym chowano zmarłych. Długie, czarne włosy to charakterystyczna fryzura japońskich kobiet. Nawet sposób poruszania się jej filmowych adaptacji nie wziął się znikąd. Inspiracją była japońska forma mrocznego tańca - butoh (warto kliknąć). Butoh gości w horrorach Azjatów od kilkudziesięciu lat. Polega na nienaturalnym wyginaniu ciała oraz dość swobodnym operowaniu kończynami podczas pełzania.

Dlaczego Polaków przeraża japoński demon ludowy? Kultura Japonii jest dla Polaków dziwaczna i śmieszna, a mimo to uwierzyliśmy w element japońskiej tradycji. Być może biały kolor szat przypominał naszego swojskiego ducha. Później wystarczyło już tylko dostosować ją pod siebie. Twarz Onryo została oszpecona. Przypomina twarz opętanej Regan z Egzorcysty. W ostatnich latach Onryo przestaje być nawet kobietą. Zamienia się w ulubiony motyw zachodnich horrorów - dziecko.

Sprawdziłem jak wygląda to w drugą stronę. Może któreś z naszych straszydeł zadomowiło się gdzieś daleko? Te bardziej "nasze", jak dybuk i golem, nie zrobiły furory, ale już taki Drakula owszem. Na pewno całe życie zastanawialiście się, jak wygląda Dracula w wersji indonezyjskiej. W filmach z dalekiego wschodu bardziej przypomina złego czarownika, niż wampira. Drakula w Nigerii również nadużywa magii, ale już na pierwszy rzut oka widać, że nasi afrykańscy bracia nie do końca pojęli europejską koncepcje wampira. Nigeryjskie wampiry to zombie. Jeszcze dziwniej wygląda Drakula z Indii. Hinduski Dracula przypomina Frankensteina, żeruje jedynie na cmentarzu i zamiast w nietoperza zamienia się w kobrę. Takie czasy. Rumun boi się japońskiej Onryo, a Japończyk rumuńskiego Draculi. Jednocześnie żaden nie wie do końca czego się tak naprawdę boi.

Tak, byłem na Hanie Solo. Tak, pretekstem dla dzisiejszego tekstu jest religia oparta na gwiezdnych wojnach. Przyznaje - nie jest to szalenie ciekawe zjawisko. Nie po raz pierwszy film jest podstawą nowej religii. Postać Dude Lebowskiego, z The Big Lebowski była inspiracją dla dudeizmu. Interesujące jest natomiast, co nowo narodzone religiątka mówią o ugruntowanych już religiach.

Fenomeny popkultury zwykle nie tworzą religii od zera, a jedynie użyczają im swojej marki. Psychodeliczne idee matrixismu nie pojawiły się wraz z filmem Matrix, jednak to film nadał im formę i rozgłos. Nawet wyznawcy kultowych tytułów nie traktują ich dosłownie. Do niechlubnych wyjątków należy Star Trek. Ufolog Courtney Brown uważa, że to co oglądamy w serialu wydarzyło się naprawdę! Scenarzysta Star Treka Gene Roddenberry, dzięki telepatii, spisać miał prawdziwe historie z innej galaktyki. No cóż. To co łączy wierzenia oparte na gwiezdnych wojnach, star treku i matrixie, to nie traktowanie ich poważnie przez opinie publiczną. 

Nowe religie śmieszą bo nie są zakorzenione w starych wierzeniach. Jeśli zamierzasz podbić duchowy rynek lepiej sięgnij do starych legend. Nowe religie, które odniosły sukces zwykle czerpały z istniejących już schematów. Na mitologii kananejskiej wyrósł jahwizm, z jahwizmu wyrósł judaizm, z judaizmu chrześcijaństwo, a z chrześcijaństwa i judaizmu wyrósł islam. W ostatnich wiekach wykiełkowało tysiące nowych wyznań opartych na Biblii. Jeśli praktykujesz religię, która w dużej mierze pokrywa się z religią twojego przedmówcy, od razu zyskasz na powadze.

Obsesja powoływania się na dawne, starożytne mądrości sięga czasów starożytnych. To dość dziwne, ale starożytni również powoływali się na starożytnych. Ludzie żyjący w I w. p.n.e. nie wiedzieli oczywiście, że żyją w starożytności. Dla nich starożytny był Egipt. Również najstarsze cywilizacje chętnie sięgały do przeszłości. Religioznawca Alan Levinivitz przywołuje przykład starożytnych Chin. Chińczycy ze łzami w oczach wspominali czasy w których nie było rolnictwa, czyli okresu sprzed rewolucji neolitycznej. Lubimy podniecać się tym, jak stara jest nasza religia, ale zapewniam że nie ma czym. Antropolodzy zgadzają się, że rysunki zwierząt z trudno dostępnych, francuskich i hiszpańskich jaskiń, miały charakter religijny. Jeśli rzeczywiście były elementem jakiegoś kultu, to praktykowano go przez 20 tysięcy lat. To jakby domalowywać kolejne, biblijne scenki na suficie kościoła, nieprzerwanie przez kilkanaście tysięcy lat.

Zastanawiam się nad radami dla Dżedaizmu, ale nic poważnego nie przychodzi mi do głowy. To, że nie jest to poważne, nie znaczy, że nie byłoby skuteczne. Po pierwsze, co pokazał "Ostatni Jedi" - warto odnaleźć starożytne księgi. Można je odkryć, przepisać i szybko zgubić. Stary, dobry patent. Religie notorycznie gubią bezcenne kamienne tablice, święte manuskrypty i inne oryginały zesłane przez Bogów. Warto znaleźć coś o jedi w Koranie i Biblii, co było tam od zawsze tylko czekało na prawidłową interpretacje. Najważniejsze to jednak zainwestować w rokującą grupę docelową. Najlepiej taką z obsesją podbicia świata. Ludzi ci przejmą Ziemię, a wraz z nimi rozpleni się naszą religia, co będzie dowodem jej słuszności. Może warto postawić na miliarderów z Doliny Krzemowej?