Jeśli ktoś nie wie co sądzić o UFO, niech zdefiniuje sobie co słowoo dowód. Jeśli satysfakcjonują cie opowieści, bardzo dużo opowieści, miliony opowieści, UFO będzie dla ciebie zjawiskiem godnym uwagi. Jeśli zamiast miliona historii wolicie milimetr skóry kosmity - UFO nie jest dla was. Namacalny dowodów wciąż brak, a ponoć sporo tego cholerstwa rozbiło się na Ziemi. Kosmici mieli swoje twarde lądowanie w USA rzekomo czterokrotnie: w Roswell w 1947; w Laredo w 1948; w okolicach Del Rio w 1955; oraz w Pensylwanii w 1965. W Wielkiej Brytanii latające spodki rozbijały się dwukrotnie: w 1974 i 1980 - a mamy przecież, jeszcze katastrofę UFO u wybrzeży Kanady, w Meksyku, w Związku Radzieckim i w Brazylii. Toż to nawet słynne Tu-144, cenionej marki Tupolew, prezentowały się solidniej! Nawiasem mówiąc istnieje sporo relacji o tym jak kosmici reperowali swoje spodki, a nawet lądowali naby prosić o narzędzia. Mimo że ta kosmiczna graciarnia sypie się w powietrzu, nie mamy nawet śrubki ich gwiezdnych statków.

Jeśli kogoś przekonuje owe multum opowieści, musi je wziąć z dobrodziejstwem inwentarza. Jednak nie wszystkie z nich pasują do wizji kosmitów jaką lansują ufolodzy. Tymczasem rzetelny badacz nie powinien dobierać sobie wygodnych dla siebie danych, nawet jeśli ich absurd osiąga tu rozmiar dosłownie kosmiczny. Po moim niedawnym nasmiechiwaniu się z aseksualności obcych, teraz przyjdzie mi wszystko to odszczekać. Zainspirowany produkcją The World's Strangest UFO Stories w reżyserii Martina Williamsa, poszperałem tu i ówdzie i okazało się, że jurnych kosmitek, którym w głowie jeno seks, jest więcej niż mi się wydawało. Pytanie jakie mógłbym zadać odnośnie tej kosmicznej chuci, to nie tylko "czemu nie zabrały mnie", ale też czemu nie informuje się o tym szerzej. Szczególnie że skala działalności tych kosmicznych nimfomanek, nie jest wcale mała!

Pierwszym który stracił dziewictwo z kosmitkami (co zresztą z dumą podkreślał) był Howard Menger. Pierwszą ofiarą seksualnego magnetyzmu Howarda była Wenusjanka, którą wyrwał w New Jersey. Jak przyznaje był obiektem prawdziwej sercowej zawieruchy, jako że poderwał także siostrę swojej pierwszej kochanki.


Za pierwszego międzygwiezdnego uwodziciela uważa się Brazylijczyka Antonio Villas Boas'a (choć niesłusznie, jako że poczciwy Howard wyprzedził go o rok), który w 1957 został porwany ze swojego traktora wprost do latającego spodka. Od tego miejsca jest kilka wersji, w jednych kosmitka była ładna, w innych brzydka, tak czy owak elegancko umyła Antonia gąbką, a następnie w ciągu 40 minut Brazylijczyk odbył z nią dwa stosunki.

Jeśli chodzi o moc wrażeń, wszystkich deklasuje Riley Martin, który na orbicie Saturna uczestniczył w orgiach, urządzanych przez Biaviianki - kolejną niewyżytą rasę obcych. Kosmitki postanowiły usatysfakcjonować go nie tylko erotycznie ale i finansowo. Wgrały w jego głowę 144 tysiące symboli dla 144 tysięcy osób (biblijna liczba), a Martin sprzedaje je jako bilety wstępu na statek-matkę, który przyleci w 2012.

O wiele poważniej do sprawy podchodzi David Huggins, dla którego seks z obcymi to nie tylko przelotna przygoda, a emocjonalny związek z jego wszystkimi konsekwencjami. Konsekwencje przez duże "K" - jeśli wierzyć, iż rzeczywiście jest ojcem ponad 60 hybryd zrodzonych z nieziemskich matek i jego ziemskiego nasienia. Wydaje się, że sam Huggins nie do końca wierzy w to co mówi, co wykazał wykrywacz kłamstw którym podano go w 1997, nie przeszkadza mu to jednak w sprzedaży swoich obrazów, będących relacjami z jego seksualnych perypetii.

Tym który dostrzegł złotą żyłkę biegnącą wprost z kosmosu, jest pisarz Whitley Strieber. Zapewne zapatrzony na dorobek Ronalda Hubbarda, twórcy kościoła scjentologów, on także zrozumiał, że opisywana fikcja sprzedaje się jeszcze lepiej kiedy nazwiemy ją prawdą. Po swojej kosmicznej, seksualnej eskapadzie w 1986 roku, zaczął zbierać przychodzące do niego listy z opisami adekwatnych doświadczeń, wypuszczając z tego książkę The Communion Letters. Opisuje ona 115 podobnych przypadków, a to znaczy, że szajka międzygwiezdnych molestantów jest większa niż pierwotnie przypuszczano.

Motyw jednopłciowych kosmitów jest dość popularny w literaturze s-f. Historie samców wypożyczanych do rozpłodu także nie są rzadkością. Taką społeczność kosmitek opisał w swojej noweli Virgin Planet Poul Anderson już w latach 50-tych, co później kontynuowała Joanna Russ jak i wielu, wielu innych. Tym którym takie seksualne sługusostwo nie w smak, radzę zakupić chroniące przed porwaniem, kasko-czepki Michaela Menkina. Mi pozostaje jedynie czekać na swoją kolej. Kosmitki! Jestem tu!

Andriej Tarkowski mawiał, że zjawiska paranormalne są zbyt interesujące, aby mogły istnieć w tak nudnym świecie. Mi wydaje się, iż są zbyt pocieszne aby istnieć w świecie tak niesprawiedliwym. Żyć dalej mimo śmierci, móc porozmawiać z bliskimi którzy już odeszli, mieć przy sobie opiekuńcze duchy, a nad sobą wszechmocną postać która nas kocha - piękne, może zbyt piękne. Nadprzyrodzone moce omija szerokim łukiem nawet tych, dla których byłyby jedynie namiastką tego, co odebrał im los. Pod tą iluzją ugiął się nawet Carl Sagan, tworząc postać Kenta, niewidomego radiooperatora obdarzonego niezwykłym słuchem. Zatem czy osoby niewidome i głuche, mają rzeczywiście wyostrzone pozostałe zmysły?

Nie wiele osób wie, iż nie wszyscy oblali test organizowany przez James Randi Educational Foundation. W 1982 z badaniem podwójnie ślepej próby poradził sobie doktor Artur Lintgen. Dowiódł on czegoś, wydaje się niemożliwego. Trzymając w rękach winylową płytę, potrafił rozpoznać jaki utwór kryje się pod wyżłobionymi rowkami. Nie wodził po plycie palcem niczym igłą gramofonu igły. Doktor obserwował rowki przez szkło powiększające i znając wygląda zapisanych konkretnych utworów, potrafił dopasować je do odsłuchiwanych - co oczywiście również jest imponujące. Odbiegało to od legend na temat niewidomych czytających zwykłe gazety opuszkami palców. Aby dowiedzieć się jak jest naprawdę oddajmy głos redaktorowi czasopisma Polskiego Związku Niewidomych, Stanisławowi Kotowskiemu:

Niewidomi mają doskonały dotyk, słuch, węch i inne zmysły? Posiadają też "szósty zmysł"? Z lęków, z braku zrozumienia rodzą się mity, fałszywe opinie, tłumaczenie zjawisk w sposób mało realny, niekiedy magiczny, daleki od rzeczywistości Psychologowie i fizjologowie udowodnili, że wrażliwości zmysłów nie można zwiększyć. Jeżeli np. ktoś widzi czarne przedmioty o wymiarach 0,2 milimetra na białym tle, to bez zastosowania pomocy optycznych nie można przez ćwiczenie osiągnąć, żeby widział przedmioty 0,1 milimetra. Podobnie, jeżeli opuszkami palców wyczuwa nacisk np. 0,2 grama, to nie da się dotyku usprawnić tak, aby wyczuwał nacisk 0,1 grama. Podobnie ze słuchem. Nie można usprawnić go tak, żeby obniżyć próg wrażliwości chociażby o ułamek decybela. Skąd zatem biorą się poglądy o cudownym słuchu i dotyku niewidomych? Niewidomi słyszą to, czego nie słyszą inni ludzie, i biegle czytają pismo punktowe. Przerasta to wyobraźnię. Trzeba mieć wyjątkowo dobry dotyk. Wydaje się, że dotyk i słuch niewidomych są szczególnie czułe, doskonałe, wrażliwe. Tymczasem tak nie jest. Badania wykazały, że większość ludzi ma równie doskonały, a może nawet doskonalszy słuch i dotyk niż większość niewidomych. Niestety, często niewidomi wzmacniają podobne poglądy i podobne myślenie. Popisują się "doskonałym dotykiem", "doskonałym słuchem", "nadzwyczajną koncentracją uwagi" itp. Czasami robią to dla żartu, niekiedy sami wierzą w swoje nadzwyczajne zdolności.

Choć stawianie baniek od lat 80. traci na popularność, to wciąż spory kawałek znachorskiego tortu. Bańki pochodzą wprost ze starożytności, a stawił je sam Hipokrates. Większość osób cieszy się z tak starego rodowodu. Znając poziom tamtej wiedzy, fakt że coś jest owocem tamtych czasów powinno nas raczej niepokoić. Jeszcze w XVIII wieku, pomimo sporych postępów medyna raczej szkodziła niż pomagała. Człowiek leczący się u ówczesnych lekarzy, żył statystycznie krócej niż osoba pozbawiona pomocy lekarza.


Co by nie mówić i jak nie usprawiedliwiać baniek, są one jedynie odmienią flebotomii, Czyli popularnego niegdyś puszczania krwi. Tak też odbierano je w dawnych wiekach. Dziś wszyscy nie dowierzają, jak można było nie dostrzec korelacji między upuszczaniem krwi a pogorszeniem się stanem zdrowia. Jednocześnie znajdziemy w internecie wpisy lekarzy (!) zalecających ten subtelny, bańkowy rodzaj flebotomii. Teoria jest prosta jak budowa cepa: wyciek krwi do tkanek pobudza układ odpornościowy. Po co jednak bańki? Lepiej poprosić dziewczynę o malinkę. Krwiak jest krwiakiem niezależnie czy robimy go magiczną bańką, czy przewracając się na chodnik.

Nabijanie sobie krwiaków ma leczyć ze wszystkiego. Od chorób układu oddechowego po nowotwory. W tej sprawie głos zabrało Amerykańskie Towarzystwo Onkologiczne. Zwrócono uwagę, że nie ma absolutnie żadnych dowodów, że bańki leczą raka lub jakąkolwiek inną chorobę. Dla wszystkich którzy bronią "naturalnych metod leczenia", stawianie baniek jest przykładem medycyny alternatywnej która ewidentnie szkodzi, szpeci i kaleczy człowieka. Wydaje się, że takie metoda winny być naszym wrogiem w pierwszej kolejności. Mi stawiania baniek kojarzy się z emerytowanymi pielęgniarkami. Zatem strzeżcie się położnej z bańką za pazuchą!

Polacy mogą być już znużeni walkami stulecia, szczególnie że owe walki stulecia wypadają ostatnio dwa razy w miesiącu. Tym razem do boju stają gladiatorzy, przy których Pudzian i Gołota to jedynie ulepszona wersje boksujących kangurów. Widzieć przyszłość, znać każdy kawalątek jutra, ha, to dopiero potęga! W styczniu zeszłego roku wyzwałem na ten bój dyżurnego jasnowidza tego kraju Krzysztofa Jackowskiego. Zasady nad wyraz proste, on zgaduje, to znaczy opisuje co widzi w roku 2008 - ja dorzucam swoje trzy grosze - i za rok sprawdzamy który z nas był bliższy prawdy. Przed rokiem towarzyszyły temu 2 pytania. Pierwsze - co przyjdzie nam pomyśleć jeśli proroctwa Jackowskiego się sprawdzą. Drugie - czy wspomnę o tej rywalizacji jeśli przegram.

Na 2009 Jackowski przepowiedział: wybuch wulkanu, uprowadzenie jednocześnie 4 lub 5 samolotów i śmierć znanego księdza. Ja natomiast: falę kleszczy, wypadek polskiego autokaru, utratę popularności przez Dodę, wypadek w kopalni i przegraną naszych siatkarek.

W przepowiedniach równie ważne jak to co przepowiedzieliśmy jest to co przegapliśmy - i rzeczywiście, mogliśmy napisać coś o śmierci Jacksona. Ostatecznie znaleźli się jasnowidze którzy to przepowiedzieli, No cóż, śmierć Jacksona pojawiała się w przepowiedniach już od lat, więc kiedyś musiała się ziścić. Jackowski popełnia tu oczywiście błąd wróżbiarskiego cepa, wieszcząc zupełnie nieprawdopodobne sytuacje, jak wojna w 2009 roku na terenie Polski czy ten nieszczęsny reaktor. Dobra przepowiednia nie obejdzie się bez katastrof jednak nie dajmy się ponieść szaleństwu. W ślepo można typować jakąś epidemie, mniej lub bardziej wykreowaną przez media. Zawsze znajdzie się jakaś fajna odmiana grypy, ptasiej, świńskiej, może w tym roku grypa hipopotamów nilowych, kto wie? Zawsze pałętają się jakieś choróbska, zaś reaktory wybuchają rzadko, w zasadzie nigdy. Ze śmiercią znanemu księdza Jackowskiemu się wybitnie nie poszczęściło, czego ja nie mogę powiedzieć o utracie popularności przez Dodę.

Chyba najważniejszą zasadą dobrego jasnowidztwa jest pisać jak najwięcej. Jeśli dobrze poszperać, można znaleźć przepowiednie rokujące różnego rodzaju sensacje na każdy dzień tego roku. Myślę, że zamach na Obame jest takim rodzajem przepowiedni, że udałoby się znaleźć 365 jasnowidzów,  którzy obstawiliby każdy dzień w roku jego domniemanej śmierci. Jeśli piszemy dużo, w końcu po prosu musimy trafić. Wypadałoby pisać konkretnie a zarazem ogólnie - opisywać szczegółowo, nie tłumacząc, co tak naprawdę szczegółowo opisujemy. Majstersztykiem takiego pisarstwa są nostradamusowe centurie - przepowiednie opisujące nie wiadomo co i nie wiadomo kiedy.