Dlaczego z kapelusza wyciąga się króliki, a nie np. szczeniaki? Sekretem popularności królika jest fakt, iż jest to zwierzak dość układny i co by nie mówić, głupawy. Kot czy kura, zamknięte w podwójnym dnie kapelusza mogą wierzgać, próbować się wydostać. Królik natomiast z pokorą akceptuje swój króliczy los.

Jeśli opanowaliście już sztuczkę z królikiem macie dwa wyjścia, Po pierwsze, możecie jeździć po szkołach, spraszać znudzone dzieciaki i kasować 2 zł od biletu. Jest też opcja druga. Należy okrzyknąć się króliko-magiem. Przygotować rzewne historyjki jak to od dziecka króliki spontanicznie materializowały się w waszej obecności. Dorobić do tego teorię, o komunikacji z wymiarem beta-królik, gdzie ustawione w kolejce futrzaki czekają na teleportacje do nasze świata. Najważniejsze aby iść przy tym w zaparte, że nie jest to żadna sztuczka, a rzeczywista materializacja będąca wynikiem naszych nadprzyrodzonych mocy. Niestety, królik w kapeluszu bardzo mocno kojarzy się ze pospolitym iluzjonistą. Sprawa miałaby się znacznie lepiej, gdyby nasze oszustwo było mniej wyświechtane.


Dokładnie z taką sytuacją mieliśmy do czynienia przed wojną. Istniał wówczas nieźle rozwinięty, acz mało jeszcze znany dział prestidigitatorstwa zwany mentalizmem. Były to efektowne sztuczki, które miały przekonać widza, iż iluzjonista czyta w jego myślach. To wystarczyło aby lata 20te i 30te usiane były telepatami, a medium komunikujące się z duchami działało niemal na każdej ulicy. Obecnietego typu matactwa prawie całkowicie wyginęły. Przyczynili się do tego telewizyjni iluzjoniści. Praktycznie każdy szanujący się dziś magik, ma w swoim repertuarze czytanie w myślach. Magicy praktycznie nie róbią już żadnych innych sztuczek, a mentalizm jest obecnie absolutnie dominującym działem sztuki iluzji.

Stefan Ossowiecki zadbał, aby jego życie otaczała większa ilość mitów niż faktów. Wciąż czytam, że zdolności Ossowieckiego potwierdził sam Marszałek Piłsudski. Pomijając brak jakichkolwiek kompetencji Piłsudskiego w wyjaśnianiu iluzji scenicznej, prawda jest jeszcze smutniejsza. Z zachowanych opisów spotkań tych panów wynika, że to bardziej Ossowiecki testował Piłsudskiego, niż na odwrót. Piłsudski był najwyraźniej przekonany iż posiada nadnaturalne moce parapsychiczne, w czym Ossowiecki stale go utwierdzał.

Powszechnie sądzi się, że Ossowiecki był nadzwyczajnym przedwojennym jasnowidzem. Przepowiadanie przyszłości to jednak margines działalności Ossowieckiego. Zresztą zupełnie się pod tym względem nie wyróżniał. Był raczej średniej jakości wróżbitą, nawet jak na standardy swojej epoki. Kiedy tylko miał opisać zbrodnię, zawsze widział drzewa, lasy, łąkę i drogę (skąd my to znamy?). Prawdziwą domeną Stefana Ossowieckiego która zapewniła mu sławę, było czytanie w myślach. Dokładnie, było to odczytywanie rysunków lub zdań z zapieczętowanych kopert. Aż do kresu swych dni Ossowiecki uchodził więc za telepate. Z czasem, na taką "telepatie z kartki" upowszechnił się termin kryptoskopia. Dziś, cały ten dział nazywa się ogólnym terminem remote viewing (widzenie zdalne).

Ludzie eksperymentujący z Ossowieckim skupiali się na zupełnie nieistotnych faktach, natomiast pomijali te absolutnie fundamentalne. Na przykład: wdają się w szczegółowy opis miejsca, do którego udali się aby nanieść rysunek. Opisują, czy ktoś obok nich był, czy zamknęli drzwi etc. Natomiast zupełnie pomijają opis, co dokładnie robił z tą kopertą Ossowiecki. Zwykle piszą tylko tyle, że przez kilkanaście minut trzymał ją za plecami. Yyy, ze co?! Jeśli naprawdę wyglądało to w taki sposób, że na kwadrans tracono z oczu kopertę, to równie dobrze Osssowiecki mógłby wyjść z kopertą do innego pokoju, zamknąć się z nią na pół godziny, a później wrócić i "telepatycznie" odczytać jej zawartość.

Nawet jeśli spisujemy swoje tajemnice w sejfie umieszczonym na Marsie, a później dajemy tę kartę iluzjoniście do potrzymania choćby na 3 sekundy, to wszystkie nasze wcześniejsze zabezpieczenia w tym momencie nie mają już znaczenia. Mielenie kartki przez Ossowieckiego wygląda żałośnie przy wyczynach dzisiejszych mentalistów, takich jak Steven Frayne czy Derren Brown. Nawet gdyby Ossowiecki przez te 15 minut zastygł w bezruchu i tylko raz podrapał się po czole - cały eksperyment nie ma już sensu. Jest to gest absolutnie wystarczający, aby poznać wygląd tego, co mamy za plecami.

Wiemy, że kiedy Ossowiecki dostawał zapieczętowany obrazek "telepatycznie go skanował", następnie rysował na jego podstawie swój własny, aby na koniec porównać ich zgodność. W opisie doświadczeń brakuje jednak tak podstawowej informacji jak to, kto pierwszy pokazywał swój obrazek, Osowiecki czy klient? Wystarczą 2 sekundy różnicy, aby dyskretnie nanieść na kartkę prosty rysunek - a dodajmy, że Ossowiecki domagał się jedynie prostych rysunków.

To, że przynajmniej w pewnych przypadkach nie przenikał umysłu ludzi, a po prostu zaglądał do tych kopert, wiemy pośrednio od niego samego. Niechcący zdradza to w swojej autobiografii opisując spotkanie z Panem Wodzinowskim ("doświadczenie numer 43"). Wodzinowski przyszył kartkę do koperty, tak ze Ossowski nie mógł jej wyciągnąć. Jego "umysł" widział więc tylko tyle, na ile pozwalała odgięta kopertę, a więc jedynie dół obrazka. Czy tak powinna wyglądać telepatia?

Nawet jeśli wyczyny Ossowieckiego nie były specjalnie wyrafinowane, ktoś musiał go tego nauczyć. To co wiemy na pewno, to to, że Ossowiecki pobierał nauki u Worobieja, który "wskazał mu sposób ćwiczenia i rozwijania zdolności". Jak twierdził Ossowiecki, Worobiej nauczył się ich od Indyjskich Świętych Mężów. Jeśli ktoś nie wie kim są owi indyjscy godmeni, to informuje że to rzadkiej próby skurwysyństwo. Pół roku temu za walkę z tą szarlatanerią swoim życiem zapłacił lider indyjskich sceptyków Narendra Dabholkar (na fali oburzenia tym morderstwem w Indiach przyjęto ustawę o zapobieganie i zwalczaniu praktyk magicznych).

Nachodzi mnie smutna refleksja, jak w ogóle w 39' mogliśmy przegrać, skoro dysponowaliśmy takim zapleczem? Materializacja przedmiotów (np. bomb), telekineza (zrzucenie ich na wroga) bilokacja (wywiad), jasnowidzenie (kontrwywiad), a to tylko mała garść z tego co przypisywał sobie Ossowiecki. W samej przedwojennej Warszawie działało pewnie z kilkadziesiąt panów i panien, które na swoich seansach spirytystycznych potrafili materializować duchy i różnego rodzaju stwory. Wystarczyło zmaterializować np. tyranozaura w sypialni Hitlera czy innego Putina. Tak własnie czas i życie weryfikuje moce nadludzi.

Kim byłby Jezus gdyby żył w naszych czasach? Księdzem niesłusznie oskarżonym o pedofilię i zamordowanym przez współwięźniów? Może nosiłby rozpromienioną uśmiechem twarz niewinnego dziecka? A może byłby kroplą rosy, która niczym anioł... dobra, wystarczy. Oczywiście wiemy kim byłby Jezus. Kilkadziesiąt biografii osób, które ostatnio uważały się za mesjasza, daje dość jasny profil dzisiejszego Jezusa. Podobnie jak wielu współczesnych mesjaszy zapewne miałby tysiące wiernych (i miliony dolarów na koncie). Wielkie pieniądze to chyba najczęstsza jezusowa cecha. Taki Jezus to m.in Filipińczyk Apollo Quiboloy, Portorykańczyk Jose Luis Miranda, a także Ariffin Mohammed, Sun Myung Moon czy Francuz Claude Vorilhon. Obstawiałbym raczej kogoś takiego, niż biednego kaznodzieje chodzącego od wioski do wioski.

Tym bardziej, że takich wędrujących Jezusów znalazłem tylko dwóch - Brazylijskiego astrologa Alvaro Theissa i Amerykanina Franciska Hermana Pencovica. Jeśli chodzi o najbardziej chodliwe przesłanie, od dwóch tysięcy lat panuje w tym fachu konsensus. Warto postawić na zbliżający się sąd ostateczny. Na apokalipsie swoje jezusostwo zbudował znany w Polsce syberyjski mesjasz Siergiej Torop. Mający w latach 90. około 80 tys wiernych Jusmalos, wieszczył koniec świata na 10 listopada 1993. W podobny sposób "rozczarował" swoich wiernych Koreańczyk Sahng-hong Ahn w 1988. W 2012 jako datę końca nie wstrzelił się Australijski Chrystus Alan John Miller.

Sporo z mesjaszy potrafi uzdrawiać. Są to jednak usługi dość wątpliwej jakości. Japończyk Hogen Fukunaga kasował 900 dolarów za samo obmacanie stóp. A miał co macać! W szczycie swojej popularności posiadał w Japonii 30 tysięcy wyznawców. Ostatnim elementem przynależnym Jezusom jest ich antysystemowość. Takich Chrystusów jest kilku, wśród nich wyróżniają się zwolennicy teorii spiskowych i wyznawcy Nowego Porządku Świata. Przykładem takiego proroka jest jezus-transwestyta David Shayler.

Pewne przejawy jezusowości, mają już nawet swoją nazwę: zespół Gastauta-Geschwinda. Jest to rzadka przypadłość cechująca się skrajnym podejściem do seksualności, potrzebą posiadania grona uczniów, ponadprzeciętnym zainteresowaniem religią i moralnością, a także hipergrafią (kompulsywną potrzebą ciągłego pisania). Szacuje się, że Ryuho Okawa mógł napisać około 500 książek, zaś Samael Chirk Weor ponad 60 - w tym jedną, w której wyznaczył datę swojego zmartwychwstania na rok 1978.

Co najmniej dwie persony uważające się za mesjaszy, oskarżono w ostatnich latach o pedofilie. Jest to charyzmatyczny kaznodzieja Brian David Mitchell oraz guru Kościoła Sprawiedliwości Bożej Wayne Bent. Jeśli chodzi o nasze polskie podwórko, żaden z Jezusów nie osiągnął wymaganego minimum, aby znaleźć się na światowych listach. Do głowy przychodzą mi jednak dwie postacie. Andrzej S i sekta Gryfian. Nieliczne grono wiernych, ale bardzo aktywne w internecie. Kilka lat temu rozmawiałem z niektórymi z nich. Niestety należeli do ludzi bardziej niebezpiecznych niż zabawnych. Drugi polski Jezus to oczywiście Romuald Statkiewicz, celebryta youtuba. W tym ostatnim wypadku nie spodziewałbym się wielkich sukcesów. Chrześcijanom pozostaje nadzieja, że Jezus z Nazaretu zasadniczo różnił się od dzisiejszych mesjaszy. Być może świadkowie sprzed dwóch tysiącleci relacjonowali wydarzenia rzetelniej, niż wyznawcy opisywanych tu postaci. Istnieje oczywiście możliwość, że wierni starożytnego Jezusa byli bystrzejsi od tych, którzy wierzą w cuda czynione rzekomo przez dzisiejszych szarlatanów. Może starożytni rybacy byli bardziej racjonalni i nie uwierzyliby w przebierańców. Tego sobie i chrześcijanom życzę.

W czasach kiedy ulicami płyną wartkie potoki dewiantów wylewające się z więzień, jakoś łatwiej przyznać się do własnych zboczeń. Pewnie myślicie, że szyję ubrania z ludzkiej skóry, a później tańcuję w nich przed lustrem? Niestety jest znacznie gorzej. Jedynie jakaś niezdrowa, homoerotyczna obsesja jest w stanie wytłumaczyć moje uporczywe zainteresowanie telewizyjnym jasnowidzem Krzysztofem J. Tym samym, który z jeno sobie znaną precyzją potrafi zawęzić poszukiwania zaginionych osób do planety Ziemia.

Pan Krzysztof podłapał nową fuchę. Został dyżurnym ekspertem prasy brukowej. Ta pyta go o zdanie w gorących tematach, kiedy nie ma nowych newsów, a motłoch wciąż żąda nowych faktów. Jednocześnie postanowił wydrążyć sieć rozległych jaskiń pod dnem swoich nietrafnych przepowiedni. Kiedy na widok pasących się nieopodal dzieci Mariusz T dopiero przełykał w swoim lochu ślinkę, Pan Krzysztof już wyrokował o przyszłości pedofila. "Będzie zabijał!". Mariusz T jeszcze nie naostrzył swoich wampirzych zębów, a Krzysiek wiedział już nie tylko, że zabije, ale nawet kto padnie jego łupem! Miała być to starsza kobieta.

Pamiętacie, jak Krzysiek skarżył rzecznika Policji? Poczuł się niedoceniony, kiedy policjant śmiał zwrócić mu uwagę, iż ciągłe podpowiedzi "ciało znajduje się blisko drzew" są mało konkretne. Przezorni rodzice zamykają okna w pokojach swoich pociech, aby Mariusz T nie wleciał do nich na swoich nietoperzowych skrzydłach, a Krzysiek dzięki swoim paranormalnym zdolnościom wie, gdzie skrywa się pedofil! Jak myślicie? Gdzie może się skrywać? Tak! Brawo! W małej miejscowości koło lasu! Trzeba przyznać, fajnie być takim jasnowidzem. Człowiek może tylko siedzieć, mówi coś o drzewach i odznaczać petentów. Las, rów, krzaki, następny. Las, polna droga, wysokie ogrodzenie, następny. Las, ziemia, woda, (dwutlenek węgla, taka sytuacja), następny...

Drugim, przeterminowany o kilka tygodni tematem, jest sprawa kręgu zbożowego z Chualar. Pod koniec grudnia, na farmie Scota Anthoniego pojawił się wydeptany w zbożu symbol. Eksperci zabrali się do analizy. Ze znaku biła energia, niepołamane kłosy, ble ble, wiadomo - autentyk. O ile ufo-specjaliści dość szybko odczytali zaszyfrowaną w kręgu zbożowym liczbę 192, sam przekazał wywołał głębsze spory. Wskazywano na pierwiastek Iryd, protokół internetowy, a nawet na zbliżającą się do ziemi kometę ISON.


Prawda jak zwykle okazała się okrutna. Wielkie koncerny opłacają już nie tylko naukowców i podlizujących się im blogerów. Okazuje się, że na garnuszku wielkich firm są nawet kosmici! W styczniu podczas targów elektronicznych w Las Vegas wyszło na jaw, że tajemniczy zbożowy znak to Tegra K1, najnowszy procesor graficzny firmy Nvidia. Po takim blamażu sprawa wydawałaby się zamknięta, ale oczywiście ufo-specjaliści się nie poddają. To w końcu niemożliwe aby człowiek mógł wygnieść w zbożu taki rysunek! Upchnięcie na kilku centymetrach kilkunastu miliardów tranzystorów? Łatwizna! Udeptanie zboża w kształt takiego układu, to dopiero wyzwanie! Może za kilkaset lat ludzkość rozwinie się na tyle, iż będzie potrafiła tak wydeptać zboże. Jak na razie jest to w zasięgu jedynie cywilizacji pozaziemskich.