Należę do elitarnego grona subskrybentów Tomasza i Sandry Kowalczyków. Świat poznał panią Sandrę na nagraniu, gdzie przeszkadza interweniującej straży miejskiej. Strażnicy udzielający pomocy choremu na padaczkę musieli użerać się z odprawiającą egzorcyzmy kobietą. Nagranie wygląda tak kuriozalnie, że niektórzy uważają je za fake. Jako wierny fan Kowalczyków dementuję - to jak najbardziej ich poziom. 

Ich kanał zaliczyłbym do religijnego patostreamu. Pan Tomasz nawrócił się w ciekawych okolicznościach. Po tym jak pobił Sandrę tak, że ta trafiła do szpitala, poszedł w las topić smutki w wódce. Po schlaniu się do granic nieprzytomności przyszedł do niego... Jezus. Jezus przebaczył mu wszystkie grzechy i wybrał na swego apostoła. Podobne świadectwo prezentuje Sandra. Jezus zastał ją w narkotycznej agonii, kiedy leżała na ławce w parku. Tak, to by wiele wyjaśniało. Małżeństwo nie ma oporów, aby opowiadać o swojej przeszłości - okradaniu samochodów, mieszkań i starszych ludzi. Z ich filmów dowiemy się wiele o ich życiu uczuciowym. Polecam poczytać napisy na kafelkach w ich łazience. Widać je, kiedy Sandra chrzci swoją matkę w wannie.

Oboje żyją w przeświadczeniu misji, a ich świat przepełniają cuda. Mają ich kilka na kanale, specjalizują się w uzdrowieniach. Wyleczyli wzrok koledze i uwolnili go od potrzeby wstawania w nocy siku. Cudownym remedium okazała się musztarda. Na ten genialny pomysł wpadła Sandra, która zauważyła, że ból jest ostry jak ostra musztarda. Chyba tak narodziła się homeopatia. Na co dzień małżeństwo pałęta się po różnych miastach. Przy pomocy megafonu wołają o nawrócenie. Najtrudniej ewangelizowało im się przy ogródkach piwnych. Choć Jezus ponoć całkowicie odmienił i naprawił ich życie, wciąż mają problemy z policją. Znamienne są słowa pana Tomasza, którego w trakcie spisywania najbardziej boli to, że "lesbijki i pedały mogą sobie chodzić", a im nie wolno mówić o Bogu.

Incydent z próbą wypędzenia demona w Legionowie miał miejsce podczas takiej, ulicznej ewangelizacji. Stąd u Sandry mikrofon i kamera, które uczyniły całą sytuacje groteskową. Na filmie słyszymy przechodniów, którzy zgadzają się z Kowalczykami, że odpowiednią reakcją na napad padaczkowy jest modlitwa. Wymowne są słowa jednej z pań: "może padaczka jest chorobą, tylko czemu zaatakowała akurat teraz?". W ten sposób cudownie nawiązała do Evans-Pritcharda. Przed wojną obserwował on czarowników plemienia Azande. Jego rozmówcy wiedzieli, że dachy walą się od korników, spróchniałych belek i silnego wiatru. Jednak to, że walą się akurat wtedy, kiedy w domach są tacy a nie inni ludzie, było już zasługą złych duchów. Czy powiedzonko "100 lat za murzynami' nie nabiera nowego, dosłownego znaczenia?

Sytuacja w której wiemy, że epilepsja to choroba, a jednocześnie atak epilepsji przypisujemy demonom, ma w antropologii kilka nazw. Najczęściej mówi się o świadomości nierozróżniającej, umysłowości prelogicznej lub podwójności. Psycholodzy pewnie mają swoje własne nazwy, ale nie wiem jakie. Dla polskiej religijności opisał to już Jacek Olędzik. Pod koniec lat 80. przebadał listy dziękczynne spływające do naszych sanktuariów. Opisywane w nich cuda nie kłóciły się z racjonalnym podejściem ich autorów. Ludzie zdawali sobie sprawę, że wyleczyły ich leki. Jednak to, że mieli do nich dostęp, że zadziałały i wyleczyły akurat ich, przypisywali już boskim siłom. 

Obraz szalonej dziewczyny modlącej się nad wymagającym pomocy epileptykiem mógł podnieść ciśnienie. Jednak w gruncie rzeczy nie różni się od tego, co robimy na co dzień. Kowalczykowie są prostymi ludźmi, dzięki czemu łatwiej prześwietlić ich umysły. Wszystko u nich jest bardziej jaskrawe i kontrastowe. Ich nawrócenie, przeżycia religijne i postrzeganie cudów z zasady nie różni się od doświadczeń wielu Polaków. Ja cieszę się z całego zamieszania. To kolejne krzywe zwierciadło (po "buzie widzę w tym tęczu") które odbija nasze na co dzień skrywane ułomności.