Upiorne gadżety

Michał Łaszczyk - 22 lutego

Straszniejsza niż duchy, jest popularność, jaką w Android Market cieszą się aplikacje do ich wykrywania. Jeśli zastanawialiście się czym był, znany z Ghost Busters, wykrywacz energii psychokinetycznej - najprawdopodobniej był to smartfon. Co ciekawe Tony Cornell z brytyjskiego Society for Psychical Research, to właśnie w upowszechnieniu się telefonów komórkowych (i ich polu elektromagnetycznym) doszukuje się przyczyny coraz rzadszych emanacji duchów.

Dla mnie, bardziej przerażające niż brzęczące łańcuchami poczwary, są pozytywne komentarze, pod takimi aplikacjami jak Ghost Radar, Ghost Detector, czy Entity Sensor Pro-EMF Detector. To i tak tylko mała odnoga wielkiego biznesu, jakim za oceanem stały się polowania na cienie. Proste smartfonowe aplikacje to biedna wersja prawdziwego oprzyrządowania łowcy duchów, którego koszt waha się od stu do kilku tysięcy dolarów. Liczniki Geigera, detektory pola elektromagnetycznego, dyktafony, elektroniczne kompasy, kamery termowizyjne, nie wyczerpują tego, w co przyodziewają się łowcy duchów. Pomysł wykorzystania aparatury technicznej do tropienia duchów nie jest niczym nowym. Harry Price stosował kamerę z filtrem podczerwieni i termograf już w latach 40. Spopularyzowanie tego typu narzędzia w polowaniach na upiory przypisuje się, założonej w latach 70. chicagowskiej grupie Ghost Tracker's Club. Dzisiejsi łowcy duchów, wzorują się przede wszystkim na ogłupiających programach telewizyjnych pokroju Most Haunted. Na ich popularności wyrósł etos amerykańskiego łowcy duchów: za dnia zwykłego pracownika biurowego, w noc zaś poszukiwacza przygód, penetrującego strychy i piwnice, a następnie opisującego to na forach pod chwytliwym nickiem.


Jak powiedział niegdyś Albert Einstein, tak jak wykradzenie kurze jajka nie czyni z nas króla kanciarzy, tak obsługa termometru nie czyni z nas naukowca. No dobrze, może tak nie powiedział, ale na pewno zrobiłby to, po seansie Ghost Hunters, czy innego Ghost Adventures. Mimo, iż łowcy duchów (termin wymyślony w latach 30.) określają siebie, jako badaczy, a to, co robią, jako badania, w ogromnej większości to amatorzy, w żaden sposób niezwiązani z nauką. Metodę naukową utożsamiają z umiejętnością posługiwania się pipcząco-migoczącym ustrojstwem. Oczywiście nie ma żadnych dowodów, aby kamera termowizyjna mogła zobaczyć duszę czyśćcową. Dopóki ktoś nie wykaże, że duchy posiadają określone, dające się zmierzyć właściwości fizyczne, dopóty poszukiwanie ich przy pomocy jakiś elektronicznych mierników nie ma sensu.

To nie koniec zarzutów. Zwykło się, iż paranormalne roszczenie, mogą zostać zaakceptowane jedynie wtedy, kiedy wszystkie naturalne wyjaśnienia zostaną wykluczone. Tymczasem modus operandi łowców duchów wydaje się przypisywać pierwszeństwo wyjaśnieniom nadnaturalnym, a nawet przypisuje nadnaturalną genezę naturalnym zjawiskom. Telewizyjnym tropicielom zjaw nie przyszło do głowy, aby dla porównania pochodzić czasem i po "normalnych” domach. Wypadałoby sprawdzić, czy rzeczywiście w nawiedzonym domu sowa za oknem pohukuje głośniej niż w domku obok, czy zakłócenia pola elektromagnetycznego w domu opętanym są rzeczywiście większe niż w nieopętanym, albo czy wiatr w opanowanym, trzaska drzwiami częściej niż gdzie indziej.

Od kiedy Galvani poruszył zdechłą żabą, prąd elektryczny jawi się niczym pomost łączący nas z zaświatami. Spirytualizmem parało się wielu XIX wiecznych naukowców zajmujących się elektromagnetyzmem, m.in twórca radiometru William Crookes, czy pionier w dziedzinie połączeń telegraficznych Cromwell Varley. Thomas Edison snuł nawet wizje, w których urządzenia przypominające telefony, skontaktują nas ze duchami. Echa tych szalonych pomysłów widoczne są horrorach, gdzie pierwszą oznaka nadejścia ducha, jest przepalająca się żarówka.

Nie przez przypadek, współcześni łowcy duchów koncentrują się na EVP (Electronic Voice Phenomena), wierząc, iż w szumie radiowym kryją się wypowiedzi zmarłych. Oddziaływanie elektromagnetyczne, w ogromnym zakresie niewidzialne dla naszych oczu, kojarzy się niewidzialnymi duchami - jeśli nie pochodzi z ich kieszeni, to przynajmniej pochodzą z tej samej, niewidzialnej półki. Na rynku wciąż pojawią się coraz to nowe elektryczne sidła, takie jak Ovilus, naganiający nam duchy z całej okolicy. Wystarczy, że coś ma lampkę kontrolną i wyświetlacz, jeśli płynie w tym prąd, duchy się nie oprą. Najpewniej metafizyczne kłusownictwo szybko nie ustanie, a kolorowa, dotykowa magia, jaką nosimy po kieszeniach, może przysporzyć kolejnych elektrycznych zabobonów.

  • Udostępnij:

Coś w podobnym klimacie

10 komentarze

  1. A właściwie co robią takie aplikacje? Bo o ile się orientuję sygnały mające oznaczać ducha raczej nie są wydawane w jakiś regularny sposób - albo więc powstają w przypadkowych momentach, a użytkownik już sobie sam dopasuje, albo mierzą to co telefon może - siłę sygnału, zmienną w pomieszczeniach na tyle małych, aby mikrofale tworzyły falę stojącą.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Zainstalowałem sobie kilka takich gadżetów i mając porównanie, śmiem twierdzić, że nie mierzą niczego. Ewentualnie żyję na jakimś składowisku duchów, bo każda z aplikacji pokazuje ducha w innym miejscu.

      Usuń
    2. Oj, bo one wykrywają różne rodzaje duchów ;-)

      Poczytałem komentarze na Playu, śmichłem, chyba zainstaluję z jeden programik by wykryć ile duchów w pociągu z rana się plącze.

      Usuń
    3. Z rana, to może być cały skład duchów ;)

      Usuń
  2. a to ciekawe jest... jeszcze nie dotarłem do tak fajnych aplikacji na playu. Trzeba to będzie nadrobić.

    Co do Einsteina: powiedział on bodaj coś o nieskończoności ludzkiej głupoty i pasuje to tutaj jak ulał. Jedni widzą na szybach Matki Boskie, inni w szumie słyszą głosy duchów. A wielu nie przeszkadza nawet łączenie jednego z drugim, choć przecież doktrynalnie to inne światy. Cóż: Panu Bogu świeczkę i duchowi ogarek...

    OdpowiedzUsuń
  3. @Kuba Grom:
    "A właściwie co robią takie aplikacje?"

    jeśli są oferowane jako "bezpłatne", to zawsze - i bez wyjątku - to samo.

    OdpowiedzUsuń
  4. Niewidzialne dla naszych oczu, nie "oczów"...

    OdpowiedzUsuń
  5. sam Tesla jak twierdził miał zdolności mediumiczne :)

    OdpowiedzUsuń
  6. @onibe
    To nie głupota, to mechanizm przystosowawczy. Oglądaj sobie np. zdjęcia astronomiczne przez pół dnia. Albo cokolwiek innego. Nawet Einstein z czasem zacząłby widzieć tam duchy. Zwłaszcza jakby był zmęczony. Mi się zdarzyło wykończyć pracując nad projektem inżynierskim, 3 dni bez snu - po czymś takim słyszy się konwersacje rur na schemacie hydraulicznym. :P

    OdpowiedzUsuń